Διόρθωση ληξιαρχικής πράξης

Standard

Προβλέπεται περίπτωση διόρθωσης της ληξιαρχικής πράξης, εφόσον επήλθε οποιαδήποτε μεταβολή που καθιστά επιβεβλημένη τη διόρθωση και είναι δυνατή, ανεξάρτητα αν η εσφαλμένη αναγραφή οφείλεται σε αναληθή δήλωση ή σε σφάλμα του ληξίαρχου (βλ. παρατηρήσεις Π. Αρβανιτάκη – 24984/ 1998 ΜπρΘες Αρμ 1999 – 248)

Συνέχεια ανάγνωσης

Αλλαγή ονόματος αλλοδαπής, που έλαβε την Ελληνική Ιθαγένεια (απόφαση)

Standard

Ειρηνοδικείο Ν. Ιωνίας …/2017

Πραγματικά περιστατικά.

Στην υπόθεση αυτή, τέκνο (θυγατέρα) αλλοδαπών βαπτίστηκε Χριστιανή Ορθόδοξη με την άφιξη της οικογένειας στην Ελλάδα.

Έλαβε την Ελληνική παιδεία με την επιτυχή παρακολούθηση έξι τάξεων,  της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης του ελληνικού σχολείου στην Ελλάδα και προς τούτο έλαβε την Ελληνική Ιθαγένεια.

Συνέχεια ανάγνωσης

Σφάλμα εκ παραδρομής στο όνομα

Standard

Μια απλή αίτηση με το ιστορικό που βασίζεται στο άρθρο 13 παρ.2 του Ν.344/1976 «Περί ληξιαρχικών πράξεων», με το οποίο παρέχεται η δυνατότητα για διόρθωση στοιχείων ληξιαρχικών πράξεων, ορίζεται ότι: «Σφάλματα, προφανώς εκ παραδρομής, παρεισφρήσαντα εις ληξιαρχικήν πράξιν,

μη αφορώντα δε εις τον τόπον, ημέραν, μήνα, έτος και ώραν τελέσεως του εις την πράξιν βεβαιουμένου γεγονότος, δύνανται να διορθωθούν επίσης και αδεία του Εισαγγελέως Πρωτοδικών ή, όπου δεν εδρεύει Εισαγγελεύς, του Ειρηνοδίκου, εκδιδομένη μετά έρευναν και εξακρίβωσιν των πραγματικών στοιχείων, επί τη αιτήσει παντός έχοντος έννομον συμφέρον».

Αικατερίνη Φραγκιαδάκη
Δικηγόρος
Τηλ. επικοινωνίας 6974386276

Διόρθωση ή συμπλήρωση ονόματος

Standard
Με το αρθρ. 25 ν. 344/76 (βλ. αρθρ. 22 § 1 εδ. δ και άρθρ. 14 και 15 ν. 1438/1984) ρητά ορίζεται ότι οι γονείς, και σε περίπτωση κωλύματος ή αδυναμίας του άλλου γονέα ο πατέρας ή και μόνη η μητέρα ή και ο ανήλικος (ΑΠ 513/81 ΝοΒ 30.422), δικαιούται να επιδιώξει τη διόρθωση της ληξιαρχικής πράξεως και του κυρίου ονόματος του τέκνου του (βλ. επίσης και ολΑΠ 240/75; ΝοΒ 23.665, ΕΑ 4242/76 Αρμ 31.122 και ΜΠΙωαν 296/75 Αρμ 30.50 – Β. Μπρακατούλας Εκούσια Δικαιοδοσία, Θεωρία – Νομολογία – Πράξη, Εβδομη Έκδοση, 2002, σελ. 206).
Περαιτέρω, από τον συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 58 ΑΚ και 415 ΠΚ προκύπτει ότι ο νομοθέτης προσέβλεψε στο κύριο όνομα ως χαρακτηριστικό στοιχείο της προσωπικότητας και θέλησε να διατηρείται αυτό σταθερό και αμεταβλητο χάριν της ίδιας προσωπικότητας, αλλά παράλληλα και της ασφάλειας των συναλλαγών. Εξάλλου, από τον συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 25 § 2 του ν.δ. 610/1970, με το οποίο είναι επιτρεπτή η προσθήκη και άλλου κύριου ονόματος και 13 § 1 ν.344/1976, με το οποίο απαιτείται δικαστική απόφαση για διόρθωση οποιασδήποτε ληξιαρχικής πράξης και συνεπώς και γι’ αυτήν της γέννησης κάποιου προσώπου της οποίας πράξης στοιχείο είναι το κύριο όνομα αυτού κατά το άρθρο 22 § 1 του ίδιου ως άνω ν.δ/τος, προκύπτει ότι ο νομοθέτης από την άνω αρχή για το σταθερό και αμετάβλητο του ονόματος δέχτηκε παρεκκλίσεις που επιβάλλονται στις άνω περιπτώσεις χάριν πάλιν του ίδιου του προσώπου.
Επίσης, με το άρθρ. 5 § 1 του Συντάγματος το διαγορεύεται στον καθένα το δικαίωμα της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητάς του προς όλες τις εκφάνσεις της που συνθέτουν αυτή, συνάγεται περαιτέρω ότι το πρόσωπο δικαιούται να ζητήσει δικαστικώς την διόρθωση του κύριου ονόματος, που δόθηκε σ’ αυτό εφόσον τούτο έχει δικαιολογημένα, μη επιθυμητές συνέπειες, όπως συμβαίνει όταν δεν είναι εύηχο (ΟλΑΠ 09/85 ΝοΒ 33.1178, ΑΠ 573/1961 ΝοΒ 30.422 και ΕφΑθ 2064/2005 ΕλλΔ/νη 2005.1547). Περαιτέρω, από τη διάταξη της παρ. 4 του ίδιου ως άνω άρθου 25 Ν. 344/1976 «Περί ληξιαρχικών πράξεων, όπως το άρθρο αυτό μετά  την αντικατάσταση του με το άρθρο 15 του ν. 1438/1984, που ορίζει ότι η γενομένη σύμφωνα με τα ανωτέρω δήλωση ονοματοδοσίας δεν ανακαλείται, σαφώς προκύπτει ότι επιτρέπεται μόνο η ανάκληση της δήλωσης των γονέων ή του γονέα ως προς την ονοματοδοσία των τέκνων τους ή τέκνου του, όχι όμως και η για οποιοδήποτε θεμιτό και μη αντιβαίνοντα σε κανόνα δημόσιας τάξης λόγο συμπλήρωση αυτής με την προσθήκη και ετέρου ονόματος•σε αυτό που έχει αρχικά δηλωθεί και δεν προκαλεί κάποια αμφισβήτηση ως προς τα πρόσωπα αυτά (βλ. ΕφΑθ 3718/2008 ΕλλΔνη 2009.249, ΕφΑθ 1905/2003 ΕλλΔνη 2004, 247 – Α’ Δημοσίευση Νόμος).

Συνέχεια ανάγνωσης